Schrieverij

As ik der langs rie zie ik in de dunne mist
de onderbaander lös staon en daorachter smal
de lichte deel, an het gebint een overall,
en een paor leerzen op de haverkist.

Het beeld valt dicht, de koplaamp gef allent gegist
bestek en ik rie vremd verdrietig deur de nacht.
Een schraole zeerte die ik niet meer had verwacht
maor lichtkaans heb ik mij dus toch vergist.

Het liefst dreei ik de wagen en terug
vraog ik of ik wel naost joe zitten much
op een stropak veur de lege peerdestal.

En stilte is genog, de baanderdeure slöt.
Buten is niks wat hier der nog toe döt
as ik veur even weer met joe samenval.

 

Uut: In nachten dat ik naost joe lig (Het Drentse boek, 2016)